Tags
We wonen nu ongeveer 1 jaar in ons nieuwe huis, en hebben hele aardige buren, een ouder echtpaar. Toen wij hier kwamen wonen hadden ze een mooi, strak, naar eigen zeggen, Japanse tuin. Onze tuin was, toen wij hier kwamen wonen een heuse wildernis.
Afgelopen winter ben ik druk bezig geweest om die wildernis te maken zoals ik hem graag hebben wil, namelijk een eetbare tuin. In de loop van het proces kwam de eetbare tuin ter sprake met de buren. Mijn buurman vertelde dat hij vroeger ook een moestuintje had gehad. Zowel in de hun achtertuin, als op een volkstuin complex, verbouwde hij z’n eigen groente. Heel enthousiast vertelde hij daar altijd over. Ik dacht dan wel eens waarom doe je het dan niet weer? en wat gebeurt er? In het voorjaar, wordt een deel van de tuin veranderd in moestuin. Zou ik hem hebben aangestoken?
Onze tuinhek gesprekken gaan, naast over kinderen en kleinkinderen, dan ook regelmatig over onze groente. Hoe ze groeien, hoe we ze verzorgen, wat erin staat. Maar het leukste vind ik nog als ik iets nieuws hoor. Zo verteld hij me afgelopen week over hoe je tomaten mest geeft.
Tomaten houden erg veel van mest, net als de pompoen en courgette. Ik zat altijd te dubben over hoe je dat nu handig doe. Tot voor kort was ik in de weer met ecomestkorrels bij de plantvoet te leggen. Mestkorrels hebben wel water nodig om in de grond te komen, en als de plant eenmaal groot is en de bladeren erover heen hangen, komt daar natuurlijk het minste water.
En daar had mijn buurman een allerhandigste methode voor. Lees verder